Tayong lahat ay sadyang tao lamang,
Na nakakagawa ng mga kamalian,
Subalit bakit kapwa mo ay iyong sinisiraan,
At di inisip na siya’y marunong ding masaktan.
Bakit mo ba ginagawa ‘yan sa iyong kapwa?
Gayong ayaw mo ring gawin ito sa’yo ng iba,
Di mo ba naiisip na siya’y napapahiya?
Ng dahil lamang sa iyong paninira.
Isipin mong ikaw…ako…tayong lahat ay tao,
At tayong lahat merong isip at puso,
Subalit bakit mo hinuhusgahan ang kanyang pagkatao,
Gayong wala kang batayan kung ito nga ay totoo.
Ano ba ang kanyang naging kasalanan?
Bakit mo hinuhusgahan ang kanyang katauhan?
Naiinggit ka ba sa kanyang kagandahan?
Tao…bakit…bakit ka nga ba ganyan?
My Yellow Roses
I already told you that roses are my favorite flowers. They lighten up my mood. I love how they look like and I love their scents. Look a...
-
Thanks God it’s Friday again today. It’s a long weekend again. Yahoooooooo! Three more days left for the month of August and ber months are... -
I’m on my 38 weeks now. But I am still reporting to work for 2 reasons: (1) because I want to maximize my maternity leave taking care of my ...
-
{photo via } Today is a special day for me. Today I celebrate my birthday. Today I want to thank God for all the blessings that He showered...
4 comments:
this is to crab mentality. dami pa ring pinoy ang ganyan.
Nangyayari talaga yan. Cheer up!
ganda ng poem mo and it's true kapwa pinoy na cya pa ang humihila sa iyo pababa
visiting you here..
Post a Comment